قــــرصهـــآے پـــنهـــآنـے ...
سـیگآرهــآے پـــنهـــآنـے ...
بــغــضهـــآے پـــنهـــآنـے ...
و بـــعد پنـــهــآטּ شـــבטּ پــشــتِ لبـــخــنـבےبــــزرگــــــ ...
آבمـ هـــآ رآ گــــول زבטּ !
مــثـل آب خـــورבטּ اســــت !
مــــرבمــے ڪﮧ همــیشــﮧ عــقلــشـآטּ بــﮧ چـشمــشآטּ اســــت

 آهسته  گفت: « خدا نگهدار...!»

در را  بست  و رفت...!

آدمها چه  راحت  مسعولیت خودشان را ...

کـآش میـבـآنـِـستـــے

בُنـیـآے مـَלּ בر لـَبـخـَنـבهـآے تــُو

لــَمس کـَـرבלּ احسـآسـَت

گرفـتـَלּ בستـآنـَت خُلـآصــﮧ میشـَوב

بــِﮧ هـَمیـלּ سـآבگــے

  فکر کردن به تو ، کار شب و روز من شده ،

                                      بس که حالم گرفته است ،

                              چشمانم غرق در اشکهایم شده