عـده ای رو خـر میـکننـد تا کــاری رو انجـام دهـند
و عـده ای رو شــیر..
مواظــب باشیــد حــیوان صفت نشوید
بازنـده بازنـده است
چـه درنده چـه چرندهـ
عـده ای رو خـر میـکننـد تا کــاری رو انجـام دهـند
و عـده ای رو شــیر..
مواظــب باشیــد حــیوان صفت نشوید
بازنـده بازنـده است
چـه درنده چـه چرندهـ
تـو چــﮧ میفـَهمے از روزگـآرم..
از دلتـَنگے ام
، گـآهے بـﮧ خـُدا الـتــمـآس مےڪــنــَم
خوابــَت را ببینــَم، میفـَهمے
فقـط خوابـــَت را..
قــــرصهـــآے پـــنهـــآنـے ...
سـیگآرهــآے پـــنهـــآنـے ...
بــغــضهـــآے پـــنهـــآنـے ...
و بـــعد پنـــهــآטּ شـــבטּ پــشــتِ لبـــخــنـבےبــــزرگــــــ ...
آבمـ هـــآ رآ گــــول زבטּ !
مــثـل آب خـــورבטּ اســــت !
مــــرבمــے ڪﮧ همــیشــﮧ عــقلــشـآטּ بــﮧ چـشمــشآטּ اســــت
روزے مـے رسَـב بـے تفـآوتـے هآیَـﭞ را ...
بـا جآےِ פֿـآلـے امـ حِـس ڪُنـے ...
و شآیـد בر בلـﭞ بـآ بُغضـ بگـویـے :
【 ڪآش اینجآ بـوב! 】
آטּ وَقـﭞ اسـﭞ ڪہ مے فَهمـے چِقـבر زوב בیـر مـے شَوב!!!
خـوابَم نِمے بَــرَد
بِه هَمـه چیز فِکر کَـرده اَم
بیشتَر بِه تُــو
وَ می دانَــم کِه خوابــے
وَ قَبل اَز بَسته شُدَن چَشــم هآیَـتــــ
بِه هَمه چیــز فِکــر کَرده ای
جُـــز مَـ ن!!!
آهسته گفت: « خدا نگهدار...!»
در را بست و رفت...!
آدمها چه راحت مسعولیت خودشان را ...
وقتـــ رفتنتـــ یادمـ بیآور خآطراتتــ رآ بدهمــ ببرے
خودتـــ که نباشے به چه کارمــ مےآیند؟!
فقط ذره ذره نابودیمــ رآ ضمانتــ مےکنند!!!
کـآش میـבـآنـِـستـــے
בُنـیـآے مـَלּ בر لـَبـخـَنـבهـآے تــُو
لــَمس کـَـرבלּ احسـآسـَت
گرفـتـَלּ בستـآنـَت خُلـآصــﮧ میشـَوב
بــِﮧ هـَمیـלּ سـآבگــے
فکر کردن به تو ، کار شب و روز من شده ،
بس که حالم گرفته است ،
چشمانم غرق در اشکهایم شده
کـــ ـــه تـــ ــو هــ ــر روز در گلـ ــویتــــ ـــــ
خــــ ـــاری کشنــ ـده احســـ ـــاس کنــ ــی
بـــ ــــرای کســ ـــی کــ ــه
حتــ ــی یکـــ ــــ بــار در عمــ ـــرش
بــ ـه خــ ــاطـــ ــــر تـــ ـو " بغــ ـض " هـ ــم نکـــ ــرده اسـتــــ ــــ ...